De Protestantse gemeente te Kruiningen

Voordat er sprake was van de Protestantse Kerk in Nederland (1 mei 2004), hadden de Hervormde gemeente en de Gereformeerde kerk van Kruiningen al in 1991 een intentieverklaring opgesteld, waarin men de wens uitsprak uiteindelijk tot één gemeente te willen komen. Inmiddels zijn we heel wat jaren verder. De tijd van de federatie ligt ver achter ons en dat wat vroeger nog hervormd werd genoemd of gereformeerd speelt geen enkele rol meer. Vanuit verschillende achtergronden vormen wij samen de Protestantse gemeente Kruiningen, een gemeente die elke zondag samenkomt in de monumentale Johanneskerk.

Wanneer wij spreken over ‘verschillende achtergronden’ bedoelen wij te zeggen dat onze gemeente ‘veelkleurig’ is. Die veelkleurigheid uit zich niet alleen in de verschillende tradities waarin mensen geworteld zijn, maar komt ook op andere terreinen tot uiting. Wij zijn niet allemaal hetzelfde. Dat gegeven is overigens een Bijbels gegeven, waar Paulus over spreekt in 1 Corinthiërs 12, wanneer hij  het heeft over het lichaam met zijn vele leden. Dat wij dus niet allemaal hetzelfde zijn, is niet uniek voor Kruiningen. Het is echter wel een uniek gegeven als het om de gemeente gaat, de gemeente van Jezus Christus. Wàt bindt in die veelkleurigheid? Wanneer Paulus spreekt over de gemeente als het lichaam, dan noemt Hij Jezus Christus het hoofd. Zo maakt hij duidelijk dat de gemeente verbonden is aan Hem en van Hem afhankelijk. Het is een prachtig beeld, zoals wij in het Nieuwe Testament meer beelden voor de gemeente (of kerk) aantreffen. Spreekt Johannes, in Johannes 15, niet over de gelovigen die als de ranken met de wijnstok verbonden zijn en onderling hun leven ontlenen aan Hem? In Efeziërs 2 vinden wij de vergelijking met een gebouw of een huis. Ook dit beeld laat zien dat de gemeente als bouwwerk van Jezus Christus wordt beschouwd en in Hem haar grond vindt. De gemeente bouwt zichzelf niet, maar de leden van de gemeente laten zich als stenen voor het gebouw inschakelen, waar Jezus Christus Zelf de hoeksteen is. Al deze beelden wijzen naar de betrokkenheid op Jezus Christus, naar de gemeenschap met Hem. Vanuit die gemeenschap hebben wij gemeenschap met elkaar.